توسعۀ اجتماعی و فرهنگ سیاسی: رویکردی اجتماعی در تحلیل فرهنگ سیاسی

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری جامعه‌شناسی اقتصادی و توسعه، دانشکدۀ حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز

2 استاد گروه علوم اجتماعی، دانشکدۀ حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز

3 دانشیار گروه علوم اجتماعی، دانشکدۀ حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز

4 استادیار گروه علوم سیاسی، دانشکدۀ حقوق و علوم اجتماعی، دانشگاه تبریز

چکیده

مقدمه: این مقاله رویکردی اجتماعی به‌منظور درک و تحلیل تحولات فرهنگ سیاسی در جوامع مختلف ارائه می‌کند. بدین‌منظور نقش ابعاد و مؤلفه‌های توسعۀ اجتماعی در تغییرات فرهنگ سیاسی در 20 کشور منتخب جهان در سال 2020 را بررسی می‎کند
روش: مقاله حاضر از روش مقایسه‏ای ​​با رویکرد توصیفی - تحلیلی استفاده می‎کند. واحد مورد مطالعه کشورهای مختلف در سال 2020 است که باروش نمونه‎گیری هدفمند انتخاب شده‎اند.
یافته‎ ها: یافته‌ها حاکی از آن است که فرهنگ سیاسی تحت تأثیر فرایند توسعۀ اجتماعی دچار تغییر و دگرگونی می‌شود؛ به‌طوری‌که نقش متغیرهای توسعۀ اجتماعی نظیر فعالیت‌های مدنی، انجمن‌ها، انسـجام درون‌گروهــی و بروز سرمایۀ اجتماعی عمومی، رشد روزافزون باورها در خصوص برابــری جنسیتی، ادغام اقلیت‌هــا، نیازهای اساسی انسانی، بنیان‌های به‌زیستن و فرصت‌ها، در جهت‌گیری‌های فرهنگ سیاسی شهروندان جوامع مختلف به‌سمت یک فرهنگ سیاسی مشارکتی و دموکراتیک مؤثر است.
نتیجه‎ گیری: یافته‎ها نشان می‎دهند که توسعۀ اجتماعی فراتر از دیگر ابعاد توسعه است و جنبه‌های سیاسی، فرهنگی و اقتصادی زیرمجموعۀ آن هستند. بدین‌ترتیب فرهنگ سیاسی شهروندان به‌عنوان جزئی از روند توسعۀ سیاسی یک جامعه در فرایند توسعۀ اجتماعی متحول می‌شود؛ بنابراین توسعۀ اجتماعی مقدم بر فرهنگ سیاسی است. این رویکرد، رویکردی نظری تحت عنوان «رویکرد اجتماعی» در تحلیل فرهنگ سیاسی است که برخلاف رویکردهای قبلی و رایج که بر نقش عوامل فرهنگی، سیاسی و اقتصادی در تحلیل فرهنگ سیاسی تأکید می‌کردند، نقش ابعاد اجتماعی توسعه را در تحلیل و تبیین فرهنگ سیاسی تعیین‌کننده می‌داند.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Political Culture and Social Development: A Social Approach in the Analysis of Political Culture

نویسندگان [English]

  • khalid Mayarghonj 1
  • Mohammad Abbaszadeh 2
  • Farogh Amin Mozafari 3
  • javad alipor 4
1 PhD Candidate in Sociology, Department of Low and social Sciences, University of Tabriz
2 2. Professor, Department of Low and social Sciences, University of Tabriz
3 Associate Professor, Department of Low and social Sciences, University of Tabriz
4 Assistant Professor, Department of Low and social Sciences, University of Tabriz
چکیده [English]

Introduction: One of the distinguishing aspects of different societies is the difference in the values, attitudes and behaviors of their people in relation to politics and the political system, which is manifested in the form of political culture and in components such as consciousness, beliefs, values, norms and political symbols. These components are formed in the context of history and social life and change as societies develop. One of the dimensions of development that includes almost all other dimensions of development and influences the political culture of societies as one of the basic indicators of political development is social development. A look at the index of social progress in 2020 and its adjustment to the index of democracy in different countries shows that social development influences the political culture of different societies. Accordingly, this article intends to provide a theoretical approach to the analysis of political culture by highlighting the role of social development in political culture and reviewing the theoretical and experimental literature with reference to the valid indicators of social development and political culture of countries while answering the question: How does social development change political culture?
 
Method: The present article uses a comparative method with a descriptive-analytical approach. The study unit is different countries in 2020, which have been selected by purposive sampling method. Data collection tools include library and documentary studies, including reports from recognized international organizations, books, and professional articles.
Findings: The comparison of the situation of different countries in terms of the two indicators of social progress and democracy in 2020 shows that all countries with high social development are considered fully democratic societies and their political culture has a high value. Even in the countries ranked second and third in social development, their political culture has declined in proportion to the decline in social development, and their political system tends to be imperfect democracy. In addition, the countries in the fourth and fifth rank of social development with relatively low social progress scores have relatively low political culture scores, and they have subsequent political culture relative to the relatively low level of social development and belong to the hybrid regimes based on the democracy index in 2020. Finally, the countries in the sixth rank of social development all have undemocratic political culture and authoritarian political regimes.
Conclusion: Findings show that in the process of social development of a society, the indicators of social development influence the dimensions and components of political culture of citizens. The study of the theories of thinkers such as Almond and Verba, Inglehart, Wellsel and Putnam confirms this assertion. In addition, the study of the state of countries in terms of social development and democracy confirms the relationship between social development and political culture. The correspondence between countries’ political culture and their state of social development based on indicators of social progress and democracy clearly shows this. It can be concluded that in the relationship between the different dimensions of development, the social dimension comes first and plays a fundamental and decisive role. Thus, social development takes precedence over political culture. This approach is a theoretical approach called the “social approach” in the analysis of political culture. Unlike previous and common approaches that emphasize the role of cultural, political, and economic factors in analyzing political culture, it considers the role of social dimensions of development to be crucial in analyzing and explaining political culture.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Social Development
  • Political Development
  • Political Culture
  • Democracy
  • Social Progress
  • Social Approach
  • احمدی، یعقوب (1392). فرهنگ سیاسی جوامع اسلامی: با تأکید بر وضعیت ارزش‌های رهانیده. پژوهشنامۀ علوم سیاسی، 9(1)، 139-176 https://dorl.net/dor/20.1001.1.1735790.1392.9.1.6.6
  • ازکیا، مصطفی، زنجانی، حبیب‌الله، سیدمیرزایی، سیدمحمد و برغمدی، هادی (1393). بررسی سطح توسعۀ اجتماعی در شهر تهران. مجلۀ مطالعات توسعۀ اجتماعی ایران، 6(4)، 7-21. https://jisds.srbiau.ac.ir/article_6799.html
  • اینگلهارت، رونالد و ولزل، کریستین (1389). نوسازی، تغییر فرهنگی و دموکراسی. ترجمۀ یعقوب احمدی. تهران: کویر.
  • باگناسکو، آرنالدو (1388). اعتماد و سرمایۀ اجتماعی، در راهنمای جامعه‌شناسی سیاسی. جلد دوم، ترجمۀ محمد خضری و همکاران. تهران: پژوهشکدۀ مطالعات راهبردی.
  • پاتنام، رابرت (1379)، دموکراسی و سنت‌های مدنی. ترجمۀ محمدتقی دلفروز. تهران: وزارت کشور.
  • پای، لوسین (1370). فرهنگ سیاسی و توسعۀ سیاسی. ترجمۀ مجید محمدی. نامۀ فرهنگ، 5-6، 37-47.
  • پناهی، محمدحسین و کردی، حسین (1389). فرهنگ سیاسی و عوامل اجتماعی آن: مطالعۀ موردی استان گلستان. فصلنامۀ علوم اجتماعی، 51، 1-37https://doi.org/10.22054/qjss.2011.6817
  • چیلکوت، رونالد (1377). نظریه‌های سیاست مقایسه‌ای. ترجمۀ وحید بزرگی و علیرضا طیب. تهران: مؤسسۀ خدمات فرهنگی رسا.
  • ریگین، چارلزسی (1388). روش تطبیقی فراسوی روش‌های کمی و کیفی. ترجمۀ محمد فاضلی. تهران: آگه.
  • سجادی، غریب و مقصودی، مجتبی (1398)، تحلیل روند دگرگونی فرهنگ سیاسی نسل‌های اجتماعی شهر سنندج. فصلنامۀ مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 8(4)، 717-744. https://doi.org/10.22059/jisr.2019.272851.800
  • علم، محمدرضا (1387). سهم فرهنگ سیاسی ایران در ناپایداری احزاب. تهران: نیک‌فرجام.
  • فاطمی‌نیا، محمدعلی (1398). صد سال فرهنگ سیاسی در ایران: فراتحلیل آثار پژوهشی مرتبط با دورۀ مشروطۀ تا انقلاب اسلامی. فصلنامۀ مطالعات راهبردی، 4، 37-60.. https://dorl.net/dor/20.1001.1.17350727.1398.22.86.2.0
  • فیروزآبادی، سید احمد، حسینی، سید رسول و قاسمی، روح‌الله (1389). مطالعۀ شاخص‌ها و رتبۀ توسعۀ اجتماعی در استان‌های کشور و رابطۀ آن با سرمایۀ اجتماعی. فصلنامۀ رفاه اجتماعی، 37، 57-94.
  • قادرزاده، امید، احمدی، یعقوب و میارغنج، خالید (1396). مطالعۀ پیمایشی جهت‌گیری‌های فرهنگ سیاسی معلمان و عوامل مرتبط با آن. فصلنامۀ مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 6(2)، 231-259. Doi:https://doi.org/10.22059/jisr.2017.203912.340
  • قوام، عبدالعلی (1375). فرهنگ سیاسی: پیوند میان تحلیل خرد و کلان. نشریۀ سیاست خارجی، 10(2)،1-33.
  • کرایب، یان (1395). نظریۀ اجتماعی مدرن: از پارسونز تا هابرماس. ترجمۀ عباس مخبر. تهران: نشر آگه.
  • کرمی، جهانگیر و کرامتی‌نیا، رقیه (1396). فرهنگ سیاسی روسیه: ریشه‌ها، ابعاد و پیامدها. فصلنامۀ آسیای مرکزی و قفقاز، 99، 155-188.
  • گل‌محمدی، احمد (1386). درآمدی بر تبیین فرهنگی سیاست (نگاهی به رهیافت فرهنگ سیاسی در علم سیاست). فصلنامۀ پژوهشنامۀ علوم سیاسی، 6، 131-153.
  • نوری، هادی و دیگران (1399). بررسی رابطۀ توسعۀ اجتماعی و فرهنگ سیاسی در جامعۀ ایران؛ مطالعۀ موردی: شهروندان شهر رشت. پژوهشنامۀ علوم سیاسی، 15(3)، 173-200https://doi.org/10.22034/ipsa.2020.411
  • میجلی، جیمز (1398). توسعۀ اجتماعی: نظریه و اقدام، ترجمۀ سید احمد فیروزآبادی و حمیده دباغی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی
  • یاگونبر، گری، مک‌فارلن، رابرت و آسوکان، ان (1387). نظریۀ جامع توسعۀ اجتماعی. ترجمۀ مسعود آریایی‌نیا، تهران: پژوهشگاه مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  • Almond, G. A. (1990). The study of political culture, In A discipline divided: school and sects in political science. Newbury Park: Sage. doi:%2010.1007/978-1-349-62965-7_1
  • Almond, G. A., & Verba, S. (1963). The civic culture: political attitudes and democracy in five nations. New Jersey: Princeton University Press.
  • Ardashkin, I. B. (2015). Philosophy of education as a social development factor: world
    trends and prospects for Russia. Procedia - Social and Behavioral Sciences. 277 – 286. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2014.12.524
  • Azkia, M.; Zanjani, H; Barghamadi, H & Seyedmirzaie, M (2014), the Study of the Level of Social Development in Tehran. Journal of Iranian Social Development Studies, 6(4): 7-21. (In Persian). https://jisds.srbiau.ac.ir/article_6799.html?lang=en
  • Costa, A. L. V. (2018). Political culture and democracy in Latin America: Perspectives on Brazil and Colombia. Encuentro Latinoamericano5(1), 45-65. http://dx.doi.org/10.22151/ELA.5.1.3
  • Dawisha, K. (2010). Political Culture and Civil Society, Published online by Cambridge University Press.
  • Elazar, D. J. (1966). American federalism: a view from the states. New York: Thomas Y. Crowell Company.
  • Estes, R. J. (2005). Global change and indicators of social development. Departmental Papers (SPP), 25.
  • Inglehart, R. (2000). Culture and Democracy (in) Culture Matters: How Values Shape Human Progress,(eds) Harrison, LE & Huntington, SP.
  • Kalau, K. (2020). The Cold War and Africa’s Political Culture. Vestnik RUDN. International Relations, 20(1), 11-21. https://doi.org/10.22363/2313-0660-2020-20-1-11-21
  • Kirbis, A. (2012). Political Participation and Non-democratic Political Culture in Western Europe, East-Central Europe and Post-Yugoslav Countries. Political Participation in the Europe Union, Springer, 225-251. http://dx.doi.org/10.1007/978-3-642-30068-4_12
  • Lu, Jie. (2021), Political Culture of East Asia, Oxford Research Encyclopedia of Politics,
  • Masoudi, N., Mohammadi, A., & Azin, A. (2021). Investigating the Effect of Social Capital on Political Culture (Case study: Teachers of Khorramabad). Sociological Studies of Youth12(40), 51-70. http://dx.doi.org/10.22034/SSYJ.2021.680382
  • Pandey, R. S., & Jones, J. F. (Eds.). (1981). Social development: Conceptual, methodological, and policy issues. St. Martin’s Press.
  • Rihoux, B., & Ragin, C. C. (2008). Configurational comparative methods: Qualitative comparative analysis (QCA) and related techniques. Sage Publications.
  • Stiglitz, J. E. (2002). Participation and development: Perspectives from the comprehensive development paradigm. Review of Development Economics6(2), 163-182. https://doi.org/10.1111/1467-9361.00148
  • Tessler, M. (2011). What Do Ordinary Citizens in the Arabs World Want: Secular Democracy or Democracy with Islam. University of Michigan.
  • Tessler, M., & Altinoglu, E. (2004). Political culture in Turkey: Connections among attitudes toward democracy, the military and Islam. Democratization, 11(1), 21-50. https://doi.org/10.1080/13510340412331294122
  • Yang, L. (2021). Social equity and equity in higher education: A comparison of the liberal Anglo-American and Chinese political cultures. International Journal of Educational Development84, 102403. https://doi.org/10.1016/j.ijedudev.2021.102403
  • Zoellick, T. (2000). Daniel Elazar, bogus or brilliant: A study of political culture across the American states. Res Publica-Journal of Undergraduate Research5(1): 1-11.