ارائۀ مدل توسعۀ گردشگری پایدار اجتماعی قوم ترکمن

نویسندگان

1 فارغ التحصیل دکتری دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

2 استادیار دانشکده مدیریت دانشگاه تهران

3 دانشیار گروه انسانشناسی دانشکده علوم اجتماعی دانشگاه تهران

چکیده

با وجود اقوام مختلف در کشور و عدم توسعۀ روستاها و مقاصد هدف گردشگری قومی کشور، توسعۀ گردشگری قومی می‌تواند به رشد و توسعۀ اقتصادی پایدار در این مناطق، بقا و ترویج فرهنگ بومی، میراث شفاهی، سنت‌ها، صنایع بومی، هنرهای سنتی و آداب‌ورسوم اقوام ایران منجر شود. بر این اساس، هدف پژوهش، ارائۀ مدلی برای توسعۀ گردشگری پایدار اجتماعی در قالب مطالعه‌ای موردی روی قوم ترکمن است. مبانی فلسفی پژوهش حاضر، ریشه در تفسیرگرایی و راهبرد پژوهش مبتنی بر نظریۀ داده‌بنیاد است. درمجموع از 81 نفر مشارکت‌کننده، مصاحبه‌هایی با استفاده از سه نوع پروتکل مختلف برای سه گروه شامل افراد بومی، گردشگران و مدیران صورت گرفت. نمونه‌گیری، به‌صورت نظری و تا حد اشباع نظری اجرا شد و به‌صورت ترکیبی با نمونه‌گیری گلوله‌برفی بود. در کل از 2284 گزارۀ معنادار این مصاحبه‌ها، 3255 کد و با حذف موارد تکراری، 635 خرده‌مقوله و 92 مقولۀ محوری یا مقولۀ هسته‌ای استخراج شد. به این صورت که از 96 خرده‌مقوله در بعد شرایط علی 11 مقولۀ محوری، از 29 خرده‌مقولۀ شناسایی‌شده برای بعد شرایط زمینه‌ای 8 مقولۀ محوری، 17 عامل مداخله‌گر از 116 خرده‌مقوله، از 279 خرده‌مقوله 32 مقولۀ محوری برای راهبردها، از 67 خرده‌مقولۀ مربوط به نتایج توسعۀ گردشگری اجتماعی پایدار قومی 11 مقولۀ محوری، و درنهایت از 48 خرده‌مقوله 9 مقولۀ محوری برای پدیدۀ توسعۀ گردشگری اجتماعی پایدار قومی به‌دست آمد. براساس مدل نظری پژوهش، عوامل متعددی بر توسعۀ گردشگری پایدار اجتماعی قومی تأثیرگذار است و برای مواجهه با آن‌ها اقدامات خاصی باید انجام داد. چنانچه اجرای این اقدامات/راهبردها در بسترهای مناسب رخ دهد، پیامدهای مطلوبی برای منطقۀ ترکمن‌نشین به ارمغان خواهد آورد.

کلیدواژه‌ها

موضوعات


عنوان مقاله [English]

Proposing a Model for the Development of Sustainable Social Tourism of the Turkmen Folk

نویسندگان [English]

  • Nazli Mohammadi Ahranjani 1
  • Seyed Abolghasem Mira 2
  • Manizeh Maghsodi 3
1 Faculty of Management, University of Tehran
2 Faculty of Management, University of Tehran
3 Associate Professor, Department of Anthropology, Faculty of Social Sciences, University of Tehran
چکیده [English]

Introduction: Despite the different ethnic groups in the country and the lack of development of villages and target destinations for ethnic tourism, the development of ethnic tourism can lead to sustainable economic growth and development in these areas, as well as the preservation and promotion of indigenous culture, oral heritage, traditions, indigenous industries, traditional arts, and customs of Iranian tribes. Consequently, the objective of this study is to offer a paradigm for the development of sustainable social tourism using the Turkmen people as a case study.
Methodology: The philosophical foundations of this work are grounded in interpretiveness and a data-theory-based research strategy. Interviews were conducted with a total of 81 individuals, utilizing three distinct protocols for three distinct groups, including residents, visitors, and managers. Sampling was conducted theoretically, to the level of theoretical saturation, and in conjunction with snowball sampling.
Findings: In total, 3255 codes were recovered from 2284 meaningful statements of these interviews; after deleting duplicate cases, 639 final codes and 92 subcategories were extracted. Thus, out of 92 sub-categories, 8 central categories consist of heritage tourism, art tourism, ecotourism, sports tourism, food tourism, rural tourism, literary tourism, and cultural tourism for causal conditions; The 9 key categories consist of tourism infrastructure, financing and investment, management and organization challenges, tourism rules and regulations, tourism supply chain, tourism market elasticity, crisis management in the tourism industry, and inter-agency cooperation. control over intervening circumstances; For the underlying factors, four central categories include: socio-cultural characteristics, tourism of the host community, capacity building, and ethnic-religious prejudices; The 10 key categories consist of cultural stability, public security, population structure, migration, cultural heritage protection, environmental protection, stability of beliefs, social tolerance capacity, stability in ethnic context, and guest-host adaptation to the phenomenon. regional ecotourism management, establishment of non-governmental organizations and tourism clinics, handicraft management, cultural event management, stakeholder education, tourism project management, regional cultural heritage management, ethnic tourism market management, value chain management, planning Sustainable tourism; management of tourism studies; and cultural management of the host and guest community for strategies; Five main categories, including the sustainability of the region's social system, the sustainability of the local economy, the development of service quality, the empowerment of the local people, and the strengthening and promotion of indigenous culture, were recognized as results.
Conclusion: The theoretical model of the study suggests that a number of factors affect the development of sustainable ethnic-social tourism; to address them, special measures should be taken; and if these measures/strategies are implemented in the appropriate context, positive effects will be brought to the Turkmen region. The research has presented theoretical and managerial implications for destination management organizations with respect to the country's potential for ethnic tourism.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Ethnic tourism
  • Sustainable tourism
  • Tourism development
  • Grounded theory
  • حسینی، مرتضی، منشی‌زاده، رحمت‌الله، رضویان، محمدتقی و پگاه مریدالسادات (1398)، «واکاوی موانع گردشگری روستایی برای رسیدن به توسعۀ پایدار اقتصادی سکونتگاه‌های روستایی با رویکرد کارآفرینانه (مورد مطالعه: شهرستان کیار استان چهارمحال بختیاری)»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، شمارۀ 3: 609-637.
  • رضایی، محمدرضا و یونس شاکری (1393)، بررسی فرصت‌ها و چالش‌های تنوع فرهنگی گردشگری قومی در توسعۀ گردشگری ایران، اولین همایش بین‌المللی علمی راهبردی توسعۀ گردشگری جمهوری اسلامی ایران، چالش‌ها و چشم‌اندازها، پژوهشکدۀ گردشگری جهاد دانشگاهی.
  • رئوف، آزاده، اکبری، فریبا و ارسلان رئوف (۱۳۹۴)، حفظ و احیای بازی‌های محلی در توسعۀ صنعت گردشگری قومی و فرهنگی تالش،همایش ملی تالش شناسی، رشت، ادارۀ کل میراث فرهنگی، صنایع‌دستی و گردشگری گیلان.
  • زردان، میثم و مسلم منصوربهمنی (1394)، گردشگری روستایی و اصول توسعۀ گردشگری پایدار، همایش ملی عمران و معماری با رویکردی بر توسعۀ پایدار، مردادماه 1394، فومن، دانشگاه آزاد اسلامی واحد فومن و شفت.
  • سرایی، محمدحسین، نوری، محبوبه و زهرا آسیابانی (1397)، «راهبرد توسعۀ گردشگری پایدار در شهر نی‌ریز با استفاده از تحلیل استراتژیک SOAR»، کاوش‌های جغرافیایی مناطق بیابانی، شمارۀ 1: 51-74.
  • شاطریان، محسن، غلامی، یونس و محمد میرمحمدی (1396)، «ارزیابی شاخص‌های توسعۀ گردشگری پایدار شهری (مورد مطالعه: شهر کاشان)»، نشریۀ تحقیقات کاربردی علوم جغرافیایی، شمارۀ 46: 195-224.
  • ضرغام بروجنی، حمید و مریم صداقت (1397)، «مدل فرایندی توسعۀ پایدار گردشگری جمهوری اسلامی ایران: نظریه‌ای داده‌بنیاد بر برنامه‌های پنج‌سالۀ توسعۀ اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی»، فصلنامۀ گردشگری و توسعه، شمارۀ 3: 25-73.
  • علی نژاد، منوچهر و ابوالفضل مرشدی (1400)، «فاصلۀ اجتماعی و خصیصۀ اقتصادی سنجش رابطۀ فاصلۀ اجتماعی و خصیصۀ اقتصادی در نگرش گردشگران و کسبۀ مقیم یزد به یزدی‌ها»، مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، شمارۀ 2: 443-469.
  • Bowen, C. C., & Bowen, W. M. (2008). Content Analysis; In Kaifeng Yang and Gerald J. Miller, Handbook of research methods in public administration, Taylor & Francis Publications.
  • Cisneros-Martínez, J. D., McCabe, S., & Fernández-Morales, A. (2017). The contribution of social tourism to sustainable tourism: a case study of seasonally adjusted programmes in Spain, Journal of Sustainable Tourism, DOI: 10.1080/09669582.2017.1319844
  • Coroş, M.Gică, O.Yallop, A., & Moisescu, O. (2017). Innovative and sustainable tourism strategies: A viable alternative for Romania’s economic development, Worldwide Hospitality and Tourism Themes, 5: 504-515.
  • Kuhn, E., Haselmiaer, R., Pirker, H., & Vogl, C. (2018). The role of ethnic tourism in the food knowledge tradition of Tyrolean migrants in Treze Tílias, SC, Brazil, Journal of Ethnobiology and Ethnomedicine, No. 26: 1-12.
  • Latkova, P., & Vogt, C. A. (2012). Residents’ attitudes toward existing and future tourism development in rural Journal of Travel Research, Vol. 51 No. 1, pp. 50-67.
  • Lor, J. J., Kwa, S., & Donaldson, J. A. (2019), Making ethnic tourism good for the poor, Annals of Tourism Research, No. 2: 140-152.
  • Martinez, J. M. G., Martin, J. M. M., Fernandez, J. A. S., & Mogorron-Guerrero, H. (2019). An analysis of the stability of rural tourism as a desired condition for sustainable tourism, Journal of Business Research, No. 1: 165-174.
  • Nunkoo, R., Smith, S.L.J., & Ramkissoon, H. (2013). Residents’ attitudes to tourism: A longitudinal study of 140 articles from 1984 to 2010. Journal of Sustainable Tourism, No. 1: 5-25.
  • Perdue, R.R., Long, P.T, & Allen, L. (1990). Rural Resident Tourism Perceptions And Attitudes By Community Level Of Tourism. Journal of Travel Research, No. 3: 3-9.
  • Whitford, M., & Ruhanen, L. (2016). Indigenous tourism research, past and present: Where to from here? Journal of Sustainable Tourism, No. 8-9: 1080–1099.
  • Wu, K. J., Zhu, Y., Chen, Q., & Tseng, M. L. (2019). Building sustainable tourism hierarchical framework: Coordinated triple bottom line approach in linguistic preferences, Journal of Cleaner Production, No. 3: 157-168.
  • Zhang, H. Q., Fan, D. X. F., Tse, T. S. M., & King, B. (2017). Creating a scale for assessing socially sustainable tourism, Journal of Sustainable Tourism, No. 1: 61-78.
  • Zhuang, L., Taylor, T., Beirman, D., & Darcy, S. (2017). Socially sustainable ethnic tourism: a comparative study of two Hakka communities in China, Tourism Recreation Research, DOI: 10.1080/02508281.2017.1338817.