تحلیل روند دگرگونی فرهنگ سیاسی نسل‌های اجتماعی شهر سنندج

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 دانشجوی دکترای علوم سیاسی ( گرایش جامعه‌شناسی سیاسی)، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، ایران

2 دانشیار گروه علوم سیاسی دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، ایران

چکیده

هدف این مقاله، بررسی روند دگرگونی فرهنگ سیاسی نسل‌های اجتماعی شهر سنندج است. مدل نظری و مفهومی پژوهش حاضر، بر مبنای کارهای آلموند و وربا، پای، اینگلهارت، الازار و روزنبام و تسلر و گائو ارائه شده است. همچنین این مطالعه به روش کمی صورت گرفته و داده‌ها با تکنیک پرسشنامة محقق‌ساخته گردآوری شده است. جامعة آماری شامل افراد 15-74 سالة ساکن محله‌های مختلف شهر اعم از زن و مرد است که 485 نفر آنان به روش‌های نمونه‌گیری ترکیبی انتخاب شدند. نتایج نشان می‌دهد فرهنگ سیاسی نسل‌های اجتماعی شهر سنندج در حال دگرگونی از فرهنگ سیاسی محدود به دیگر فرهنگ‌های سیاسی از جمله دموکراتیک است. این روند با فرض رفع بسیاری از موانع ساختاری فراروی نسل‌های جوان‌تر و افزایش مشارکت‌های فعال آنان در زمینه‌های اجتماعی-اقتصادی و سیاسی تسریع می‌‌شود. همچنین نسل‌های بزرگ‌سال بیشتر بازنمای فرهنگ سیاسی محدود هستند، اما جوانان در کنار بازنمایی فرهنگ سیاسی دموکراتیک، بیش از نسل‌های میانی فرهنگ‌های بی‌اعتنا و عملگرا را بروز داده‌اند که مطابق با خواسته‌های تئوریک نیست. متغیرهای این مطالعه، دگرگونی و تفاوت فرهنگ سیاسی نسل‌ها را تا حد زیادی توضیح داده است. نتایج نیز پشتوانة نظری و تجربی دارد.

کلیدواژه‌ها

عنوان مقاله [English]

The Analysis of Change trend in Political Culture among Social Generations in Sanandaj City

نویسندگان [English]

  • gharib sajadi 1
  • Mojtaba Maghsoodi 2
1 PhD Student
2 Political Sciences Department, Faculty of Political Sciences, Islamic Azad University, Central Tehran Branchو, Tehran, Iran
چکیده [English]

The aim of this study was the analysis of change trend in political culture among social generations in Sanandaj city. The theoretical and conceptual framework of research extracted based on theories of Almond and Verba, Pye, Inglehart, Elazar and Rosenboum, and especially Tessler and Gao, and hypotheses were formulated so on. This study was carried out in a quantitative method, and the data was collected by the field approach and by questionnaire technique that its validity and reliability was confirmed in the field. The population statistics consisted of all people both men and women aged 15-74 residing in different localities of the Sanandaj whom 485 persons were selected as sample and by combined methods. The results shows that the political culture of the social generations of the Sanandaj is changing from confined political culture to other political cultures, especially democratic political culture, and this trend is accelerated by assuming resolve many issues and structural barriers facing younger generations and increasing their active participation in socio-economic and political backgrounds. According to the results, the adult generation are more representative of the confined political culture, but youth generation with the representation of democratic political culture have demonstrated a mixture of indifferent and pragmatic cultures more than intermediate generations that is not consistent with theoretical expectations. Finally, the variables of study have explained the change and difference of the political culture of generations to a large extent, and the results of the study were highly enjoyed theoretical and empirical support.

کلیدواژه‌ها [English]

  • "Change in Political culture"
  • "Confined political culture"
  • "Participatory political culture"
  • "Social generations"
  • "Sanandaj"

مراجع

  • احمدی، یعقوب (1390)، «رویکردهای قومی و گونه‌شناسی فرهنگ سیاسی؛ مطالعة موردی شهر سنندج»، فصلنامة تحقیقات فرهنگی ایران، شمارة 4: 229-256.
  • احمدی، یعقوب و آزاد نمکی (1392)، «فرهنگ سیاسی دموکراتیک در میان نسل‌های ایرانی (تحلیل ثانویة داده‌های پیمایش ارزش‌های جهانی برای ایران، اقوام و استان‌های آن)»، فصلنامة جامعه‌شناسی کاربردی، شمارة 3: 131- 154.
  • احمدی، یعقوب، محمدزاده، حسین و ابوبکر مجیدی (1397)، «گونه‌شناسی فرهنگ سیاسی دانشجویان استان کردستان بر پایة متغیرهای اجتماعی-فرهنگی»، فصلنامة جامعه‌شناسی کاربردی، شمارة 1: 107-128.
  • اینگلهارت، رونالد و کریستین ولزل (1389)، نوسازی، تغییرات فرهنگی و دموکراسی، ترجمة یعقوب احمدی، تهران: نشر کویر.
  • اینگلهارت، رونالد (1373)، تحول فرهنگی در جامعة پیشرفته صنعتی، ترجمة مریم وتر، تهران: انتشارات کویر.
  • بشیریه، حسین (1380)، موانع توسعة سیاسی در ایران، تهران: انتشارات گام نو.
  • پاشا شریفی، حسن و جعفر نجفی‌زند (1378)، روش‌های آماری در علوم رفتاری، تهران: انتشارات سخن.
  • پای، لوسین (1370)، «فرهنگ سیاسی و توسعة سیاسی»، ترجمة مجید محمدی، مجلة نامه فرهنگ، شمارة 5 و 6: 37-47.
  • چلبی، مسعود (1375)، جامعه‌شناسی نظم: تشریح و تحلیل نظری نظم اجتماعی، تهران: نشر نی.
  • حبیب‌پور، کریم و رضا صفری (1388)، راهنمای جامع کاربرد SPSS در تحقیقات پیمایشی (تحلیل داده‌های کمّی)، تهران: مؤسسة راهبرد پیمایش.
  • خانیکی، هادی و حمید سرشار (1391)، «گونه‌شناسی فرهنگ سیاسی، مطالعة موردی: دانشجویان دانشگاه کردستان»، دوفصلنامة پژوهش سیاست نظری، شمارة 11: 91-130.
  • داوسون، ریچارد، کنت، پرویت و کارن داوسون، (1382)، جامعه‌پذیری سیاسی، ترجمة مهدی جواهری‌فر، اهواز: نشر لاجورد.
  • رزاقی، سهراب (1375)، «مؤلفه‌های فرهنگ سیاسی ما»، فصلنامة نقد و نظر، شمارة 7 و 8: 200-213.
  • ساروخانی، باقر (1375)، درآمدی بر دایره‌المعارف علوم اجتماعی، تهران: انتشارات کیان.
  • سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان کردستان (1396)، نتایج تفصیلی سرشماری عمومی نفوس و مسکن سال 1395 شهرستان سنندج، سنندج: معاونت آمار و اطلاعات.
  • سرشار، حمید (1390)، تیپولوژی فرهنگ سیاسی و عوامل مؤثر بر آن: مطالعة موردی دانشجویان دانشگاه کردستان، پایان‌نامة کارشناسی ارشد جامعه‌شناسی دانشگاه علامه‌طباطبایی.
  • سریع‌القلم، محمود (1389)، فرهنگ سیاسی ایران، تهران: انتشارات فرزان روز.
  • سریع‌القلم، محمود (1389)، فرهنگ سیاسی ایران، تهران: انتشارات پژوهشکدة مطالعات فرهنگی و اجتماعی.
  • شایگان، فریبا (1387)، «بررسی عوامل تأثیرگذار بر اعتماد سیاسی»، دوفصلنامة علوم سیاسی، شمارة 7: 153-179.
  • شریف، محمدرضا (1381)، انقلاب آرام: درآمدی بر تحول فرهنگ سیاسی در ایران معاصر، تهران: نشر روزنه.
  • شهریاری، ابوالقاسم، خلیلی، محسن و حسین اکبری (1395)، «سنجش تساهل سیاسی و عوامل مؤثر بر آن، نمونه‌پژوهی: دانشجویان دانشگاه فردوسی مشهد»، فصلنامة پژوهش‌های راهبردی سیاست، شمارة 18: 89-121.
  • طالبی، ابوتراب، حیدری، سیامک و سیاوش فاطمی‌نیا (1387)، «عوامل مؤثر در اعتماد سیاسی: پیمایشی میان دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف»، پژوهشنامة علوم سیاسی، شمارة 4: 179-208.
  • قادرزاده، امید، احمدی، یعقوب و خالید میارغنج (1396)، «مطالعة پیمایشی جهت‌گیری‌های فرهنگ سیاسی معلمان و عوامل مرتبط با آن»، فصلنامة مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، شمارة 2: 231-256.
  • قیصری، نوراله و ابوالفضل شکوری (1381)، «فرهنگ سیاسی: پژوهشی در ساختار و تحولات نظری یک مفهوم»، نشریة نامه مفید، شمارة 32: 29-54.
  • کاظمی، علی‌اصغر (1382)، بحران نوگرایی و فرهنگ سیاسی در ایران معاصر، تهران: نشر قومس.
    • Amonette, A. (2006), State Political Culture and Civic Participation, in www.Portfolio.du.edu.
    • Brown, A. (1996), Political Culture in Kuper, A. and J. Kuper (eds.) The Social Science Encyclopedia, Second ed., London: Rutledge.
    • Elazar, D. J. (1972), American Federalism: A New form of the States, NewYork: Thomas Y. Cromwell.
    • Gabriel, O.W. (1995), Political Efficacy and Trust, Oxford: Oxford University Press.
    • Inglehart, R. (1988), “the Renaissance of Political Culture”, The American Political Science Review, No. 4: 1203-1230.
    • Laitin, D. (1995), “Compliance Ideologies: Rethinking Political Culture”, American Political Science Review, No. 1: 168-173.
    • Putnam, R. D. (1993), Making Democracy Work: Civic Traditions in Modern Italy, Princeton: Princeton University Press.
    • Pyatt, S. and Paxton, P. (2007), “In Principle and in Practice: Learning Political Tolerance in Eastern and Western Europe”, Political Behavior, No. 1: 89-113.
    • Pye, L. W. (2000), The Elusive Concept of Culture and the Vivid Reality of Personality, in Stanley Renshon and John Duckitt (eds.), Political Psychology, NewYork: NewYork University Press.
    • Rosenboum, W. (1975), Political Culture, NewYork: Preager Publisher.
    • Schwadel, P. and Garneau, C. (2014), “An Age- Period- Cohort Analysis of Political Tolerance in the United States”, The Sociological Quarterly, No. 2: 421-452.
    • Street, J. (1994), “Political Culture- from Civic Culture to Mass Culture”, British Journal of Political Science, No. 1: 95-113.
    • Tessler, M. (2011), What Do Ordinary Citizens in the Arabs World Want: Secular Democracy or Democracy with Islam, University of Michigan.
    • Tessler, M. and Altinoglu, E. (1997), “Political Culture in Turkey: Connections among Attitudes toward Democracy, the Military and Islam”, Democratization, No. 1: 22-51.
    • Tessler, M. and Gao, E. (2009), “Democracy and the Political Culture Orientations of Ordinary Citizens: A Typology for the Arab World and beyond”, International Social Science Journal, No. 192: 97-207.
    • Wilson, R. (2000), “the Many Voices of Political Culture: Assessing Different Approaches”, World Politics, No. 52: 246-737.
مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران
دوره 8، شماره 4
دی 1398
صفحه 717-744

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار