تأثیر فرزندآوری بر طول مدت ازدواج در ایران

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسندگان

1 گروه جمعیت‌شناسی، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران. ایران

2 گروه جمعیت‌شناسی، دانشکدۀ علوم اجتماعی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

10.22059/jisr.2023.355720.1384

چکیده

در سال‌های اخیر، طلاق روندی روبه‌افزایش داشته است و سهم چشمگیری از طلاق‌ها به ازدواج‌هایی اختصاص دارد که سال‌های زیادی دوام نمی‌آورند. فاصلۀ زمانی میان ازدواج تا طلاق می‌تواند از عوامل مختلف اقتصادی، اجتماعی، جمعیتی و روانی تأثیر پذیرد. در این پژوهش، نقش فرزندآوری به‌عنوان یک عامل جمعیت‌شناختی در طول مدت ازدواج بررسی می‌شود. با توجه به اینکه در ایران، پرورش فرزندان از نظر هنجاری و نهادی از الگوی خانواده‌محور پیروی می‌کند، انتظار می‌رود وجود فرزندان تأثیر زیادی بر تدوام ازدواج داشته باشد.
برای مطالعۀ این موضوع، با استفاده از تحلیل ثانویۀ داده‌های پیمایش ملی ازدواج و طلاق (1396-1397) و به‌کارگیری آزمون‌های مقایسۀ میانگین‌ها و رگرسیون خطی چندگانه، رابطۀ بین تعداد فرزندان و طول مدت ازدواج در بین 2139 زن مراجعه‌کننده برای ثبت طلاق به دفترخانه‌های رسمی مراکز استان‌های کشور (به‌جز تهران) تحلیل شد.
در این مقاله، عوامل مرتبط با ویژگی‌های فردی، ازدواج و طلاق در تحلیل‌های آماری گنجانده شدند. نتایج تحلیل رگرسیون خطی چندگانه نشان داد پس از تعدیل سایر ویژگی‌های زنان، طول مدت ازدواج با افزایش تعداد فرزندان افزایش می‌یابد. این متغیر به‌تنهایی 54 درصد از واریانس متغیر وابسته را تبیین می‌کند.
به‌نظر می‌رسد وجود فرزندان به‌عنوان سرمایه‌های خاص ازدواج، تأثیر مثبتی بر به‌تعویق‌انداختن طلاق دارد. مطالعات آینده می‌توانند با بررسی نقش فرزندان در وقوع طلاق در کشور، تصویر جامع‌تری از اهمیت فرزندان به‌عنوان یکی از ستون‌های خانواده در تحکیم زندگی مشترک والدین ارائه کنند.

کلیدواژه‌ها


عنوان مقاله [English]

The Effect of Parenthood on the Length of Matrimonial Unions in Iran

نویسندگان [English]

  • Fateme Torabi 1
  • Samane Ranjbari Beyvardi 2
1 Department of Demography, Faculty of Social Sciences, University of Tehran, Tehran, Iran
2 Department of Demography Faculty of Social Sciences, University of Tehran, Tehran
چکیده [English]

In rec​ent years, there has been a notable increase in the number of divorces, with a considerable proportion of these occurring within the term of a few years of marriage. Diverse socioeconomic, demographic, and psychological elements can impact the duration between an individual's marriage and divorce.This study aims to examine the potential impact of reproduction, a demographic variable, on the length of matrimonial unions. Given the normative and institutional emphasis on the family-oriented model of child-rearing in Iran, it is anticipated that the presence of children will have a significant impact on the longevity of matrimonial unions.
To study this issue, a statistical analysis was conducted on 2139 women who were referred for divorce to official offices in centers of provinces of Iran (excluding Tehran) between the years of marriage and the number of children. The analysis was based on secondary data from the marriage and divorce survey (2017-2018) and utilized statistical methods including multivariate linear regression and comparison of means.
The statistical analysis in this article incorporated control variables such as marriage and divorce, which pertained to individual characteristics. The findings from the multiple linear regression analysis indicate that there is a positive correlation between the number of offspring and the duration of marriage. 54% of the variance in the dependent variable can be accounted for by this unique variable.
The offspring, regarded as unique assets of the marriage, appear to contribute positively to its longevity. Subsequent research endeavors may enhance our understanding of the significance of children as a cornerstone of the family unit in strengthening matrimony through an investigation into the prevalence of divorce among children in Iran.

کلیدواژه‌ها [English]

  • Childbearing
  • Divorce
  • Duration of marriage
  • Family
  • Iran
  • اوجاقلو، سجاد و سرایی، حسن (1393). مطالعۀ تغییرات زمانی ارزش فرزند در ایران. مجلۀ مطالعۀ زنان شهر زنجان، 2، 261-283.‌ https://doi.org/10.22059/jisr.2014.53139
  • فروتن، یعقوب و میرزایی، سمیه (1397). ترجیحات قومی فرزندآوری در ایران. مطالعات جمعیتی، 4(2)، 35-60.
  • کاوه فیروز، زینب، زارع، بیژن و جهانبخش گنجه، صادق (1396). تأثیر مؤلفه‌های سرمایۀ اجتماعی و فرهنگی بر نگرش به فرزندآوری (مورد مطالعه: زوجین در آستانۀ ازدواج شهر تهران). مطالعات و تحقیقات اجتماعی در ایران، 6، 119-143. https://doi.org/10.22059/jisr.2017.61834
  • بدار، لوک، دزیل، ژوره و لامارش، لوک (1381). روان‌شناسی اجتماعی. ترجمۀ حمزه گنجی. تهران: ساوالان.
  • سازمان ثبت‌احوال کشور (1398). سالنامۀ آماری جمعیتی 1398، زمستان و پاییز 1396.
  • کلانتری، عبدالحسین؛ پیام روشنفکر (1393). طلاق در ایران. تهران: جامعه‌شناسان.
  • گیدنز، آنتونی (1385). جامعه‌شناسی. ترجمۀ منوچهر صبوری. تهران: نشرنی.
  • مشکی، مهدی، شاه‌قاسمی، زهره، نوقابی، دلشاد و مسلم، علی‌رضا (1387). بررسی وضعیت و عوامل مرتبط با طلاق از دیدگاه زوجین مطلقۀ شهرستان گناباد در سال‌های 1387-1388. مجلۀ علمی-پژوهشی طب داخل روز، 17، 35-44.
  • موسایی، میثم، مهرگان، نادر و گرشاسبی فخر، سعید (1388). تأثیر سواد، شهرنشینی، هزینۀ خانوار و درآمد و توزیع آن بر نرخ طلاق در ایران (یکی تحلیل سری زمانی). مجلۀ جامعه‌شناسی ایران، 4، 1-17. https://dorl.net/dor/20.1001.1.17351901.1388.10.4.3.1

 

Andersson, G. (1997). The impact of children on divorce risks of Swedish women. European Journal of Population/Revue Européenne de Démographie, 13(2), 109-145. https://doi.org/10.1023/A:1005803001129

Becker, G. S. (1974). A theory of marriage. In Economics of the family: Marriage, children, and human capital (pp. 299-351). University of Chicago Press.

Becker, G. S., Landes, E. M., & Michael, R. T. (1977). An economic analysis of marital instability. Journal of Political Economy, 85(6), 1141-1187. https://www.jstor.org/stable/1837421

Bidar, L., Dezil, J., & Lamarre, L. (2002). Social psychology. Translaed by: H. Ganji. Tehran: Savalan Publications. http://www.nber.org/chapters/c2970 (In Persian)

Booth, A., & Dabbs, J. M. (1993). Testosterone and Mens Marriages. Social Forces, 72(2), 463-477. https://doi.org/10.2307/2579857

Brines, J., & Joyner, K. (1999). The ties that bind: Principles of cohesion in cohabitation and marriage. American Sociological Review, 64(3), 333-355. https://psycnet.apa.org/doi/10.2307/2657490

Bumpass, L. L., Martin, T. C., & Sweet, J. A. (1991). The Impact of Family Background and Early Marital Factors on Marital Disruption. Journal of Family Issues, 12(1), 22-42. https://doi.org/10.1177/019251391012001003

Burgess, E. W., & Wallin, P. (1953). Engagement and marriage (Vol. 10). Philadelphia: Lippincott.

Coppola, L., & Di Cesare, M. (2008). How fertility and union stability interact in shaping new family patterns in Italy and Spain. Demographic Research, 18(4), 117-144. https://doi.org/10.4054/DemRes.2008.18.4

Elliott, M. A., & Francis E. M. (1934). Social disorganization. New York: Harper and Brothers Publishers.

Foroutan, Y., & Mirzaei, S. (2018). Ethnic preferences for childbearing in Iran. Population Studies, 4(2), 35-60. (In Persian)

Furstenberg Jr, F. F. (1990). Divorce and the American family. Annual Review of Sociology, 16(1), 379-403. https://www.jstor.org/stable/2083275

Hansen, M. N. (1995). “Class and inequality in Norway 1990-1950”, Number 95:15 in Reports Oslo: institute for Social Research.

Hewitt, B. (2009). Which spouse initiates marital separation when there are children involved? Journal of Marriage and the Family, 71(2), 362-372. https://www.jstor.org/stable/40262885

Kalantari, A., & Roshanfekr, P. (2014). Divorce in Iran. Tehran: Sociologists Publications. (In Persian)

Kaveh Firooz, Z., Zare, B., & Jahanbakhsh Ganjeh, S. (2017). The effect of socio-cultural capitals on attitudes towards childbearing (Case study: Tehranian couples going to marry). Quarterly of Social Studies and Research in Iran, 6(1), 119-143. (In Persian)

Lillard, L. A. (1993). Simultaneous equations for hazards: Marriage duration and fertility timing. Journal of Econometrics, 56(1-2), 189-217. https://doi.org/10.1016/0304-4076(93)90106-f

Mosaie, M., Mehrgan, N., & Garshasbi-fakhr, S. (2010). The impact of literacy, urbanization, household expenditure and income and its distribution in the divorce rate in Iran (A time series analysis). Iranian Journal of Sociology, 10(4), 1-17. (In Persian)

Moshki, M., Shahghasemi, Z., Delshad Noghabi, A., & Moslem, A. (2008). The Survey of Condition and Related Factors to Divorce from Divorced Couples' Viewpoint of Gonabad City in 1387-88. (In Persian)

National Organization for Civil Registration (2019). Population Statistical Yearbook 2019. Winter and Fall 2017. (In Persian)

Ojaghlo, S., & Saraie, H. (2014). A study of Temporal changes of child value in Iran (Zanjan city womans). Quarterly of Social Studies and Research in Iran, 3(2), 261-283. (In Persian)

Ritzer, G. (2014). Contemporary sociological theory. (M. Salasi, Trans.). Tehran: Scientific Publications. (In Persian)

Steele, F., Kallis, C., Goldstein, H., & Joshi, H. (2005). The relationship between childbearing and transitions from marriage and cohabitation in Britain. Demography42(4), 647-673. https://www.jstor.org/stable/4147333

Steiner, L. M., Suarez, E. C., Sells, J. N., & Wykes, S. D. (2011). Effect of age, initiator status, and infidelity on women's divorce adjustment. Journal of Divorce & Remarriage52(1), 33-47. http://dx.doi.org/10.1080/10502556.2011.534394

Svarer, M., & Verner, M. (2006). Do Children Stabilize Danish Marriages? Journal of Population Economics, 21(2), 395-417.

Van Zanten, J. H., & van den Brink, T. (1938). Population phenomena in Amsterdam. Population, 3(l), 3-58.

Waite, L. J., & Lillard, L. A. (1991). Children and Marital Disruption. American Journal of Sociology, 96(4), 930-953. https://psycnet.apa.org/doi/10.1086/229613

Wineberg, H. (1991). Intermarital fertility and dissolution of the second marriage. Sociology and Social Research, 75, 62-65.