مطالعه نشاط اجتماعی در شهر تهران؛ شاخص‌ها و مصادیق

Document Type : Research Article

Authors

1 Sociology Department,/ Payam Nour university/ Tehran/ Iran

2 Sociology Department, Faculty of Humanities and Social Science, Kharazmi University, Tehran, Iran

3 Sociology Department Faculty of Humanities and Social Science Kharazmi University Tehran Iran

10.22059/jisr.2024.369951.1471

Abstract

مقدمه: نقدهایی که به میزان نشاط اجتماعی در ایران و همچنین جایگاه بین‌المللی کشور وارد است عمدتاً مربوط به شاخص‌های سنجش نشاط می‌باشد. در این مطالعه با اتکا به اسناد و مدارک سازمان‌ها و نهادهای فرهنگی، مصاحبه با سیاستگذاران عرصه فرهنگی کشور، دیدگاه‌های نظری و پژوهش‌های پیشین شاخص‌هایی برای نشاط اجتماعی استخراج شده و در شهر تهران مورد بررسی قرار گرفت.

روش: از روش پیمایش با ابزار پرسشنامه محقق ساخته استفاده شده است. روش نمونه‌گیری خوشه‌ای چند مرحله‌ای است که در مجموع 662 نفر از شهروندان ساکن شهر تهران در دامنه سنی 15 تا 64 سال مورد مطالعه قرار گرفت.

یافته‌ها: حدود نیمی از پاسخگویان نشاط اجتماعی خود را در سطح متوسط ارزیابی کرده‌اند. با افزایش سطح برخورداری اقتصادی، افزایش تعداد فرزندان و همچنین ارتقای سطح پایگاه اقتصادی- اجتماعی ذهنی میزان نشاط اجتماعی نیز افزایش می‌یابد. بالاترین میزان نشاط اجتماعی مربوط به پایین‌ترین گروه‌های تحصیلی است. در میان اقوام مورد مطالعه کُردها از بالاترین نشاط اجتماعی برخوردار هستند. میزان نشاط اجتماعی افراد متأهل به صورت معناداری بالاتر است. بیش از 70 درصد پاسخگویان اعیاد ملی و باستانی، سفر و گردشگری، ورزش همگانی، تماشای کنسرت و موسیقی را نشاط‌آور می‌دانند.

نتایج: شاخص‌های فردی و روانشناختی نشاط (امید و پویایی و سرزندگی) از شاخص‌های اجتماعی نشاط (احساس امنیت اجتماعی و رضایت از زندگی)، وضعیت بهتری دارند. با این وجود مصادیق نشاط اجتماعی به صورت جمعی و گروهی بیشتر موجب نشاط

می‌شوند.

نتایج: شاخص‌های فردی و روانشناختی نشاط (امید و پویایی و سرزندگی) از شاخص‌های اجتماعی نشاط (احساس امنیت اجتماعی و رضایت از زندگی)، وضعیت بهتری دارند. با این وجود مصادیق نشاط اجتماعی به صورت جمعی و گروهی بیشتر موجب نشاط می‌شوند.

Keywords

Main Subjects