Criticism The Rural Development Plans in Iran

Document Type : Review Article

Authors

1 Professor, Faculty of social sciences, University of Tehran

2 Ph. D Candidate, Social Rural Development, University of Tehran

Abstract

In Iran, new centralization characteristic, especially during Pahlavi dynasty, has been convergence and its vast use in bureaucracy. Historical sociological studies have consensus on the issues of centralization, power centralization, and political sovereignty in Iran; however, these issues have some divisional interruptions and different levels of strength in some parts of the history. This essay was aimed to critically investigate rural development plans before and after the Iranian Revolution. To do so, based on a library study, construction programs before the Revolution since 1941 and after the Revolution were examined in development plans. The results indicated that, before the Revolution, rural construction plans were centralized and top-down, lacked indigenous studies and sociological attitude, and had technical attitude toward rural issues. After the Revolution, first, a kind of increasing participation was experienced in the form of social mobilization, influenced by the transformations occurring at the macro level of society. There was no sign of bureaucracy in this period; but, gradually, following the transformations, the participation model again took the guided-from- the-outside form. In general, in the five-year post-revolution development planning, deviation from the execution of approved plan, limitation to some executive measures, and executing previous projects despite content changes have been evident. Rural development plans do not have sufficient budgetary allocations, are not written according to the pathology of previous plans, and no organization or institution accounts for their lack of execution. In other words, lack of access to the goals does not bind the approvers. More details are discussed below.
 
 

Keywords


  • آقانصیری، مریم (1391)، «مروری بر روند سرمایه‌گذاری بخش کشاورزی در چهار برنامة توسعة کشور»، مجلۀ اقتصادی ماهنامة بررسی مسائل و سیاست اقتصادی، شماره‌‌های 4 و 5: 61- 78.
  • ازکیا، مصطفی (1365)، جامعه‌شناسی توسعه و توسعه‌نیافتگی روستایی ایران، تهران: انتشارات اطلاعات.
  • ـــــــــــــ (1384)، مقدمه‌ای بر جامعه‌شناسی توسعة روستایی، تهران: انتشارات اطلاعات.ـــــــــــــ و ایمانی، علی (1387)، توسعة پایدار روستایی، تهران: انتشارات اطلاعات.
  • ـــــــــــــ و غفاری، غلامرضا (1392)، توسعة روستایی با تأکید بر جامعة روستایی ایران، تهران: نشر نی.
  • توفیق، فیروز (1385)، برنامه‌ریزی در ایران و چشم‌انداز آیندة آن، تهران: مؤسسة عالی آموزش و پژوهش مدیریت و برنامه‌ریزی.
  • چمبرز، رابرت (1376)، توسعة روستایی، اولویت‌بخشی به فقرا، ترجمة مصطفی ازکیا، تهران: دانشگاه تهران.
  • رزاقی، ابراهیم (1369)، الگویی برای توسعة اقتصادی ایران، تهران: نشر توسعه.
  • رضوانی، محمدرضا (1390)، برنامه‌ریزی توسعة روستایی در ایران، تهران: نشر قومس.
  • رکن‌الدین افتخاری، عبدالرضا (1372)، مکانیسم برنامه‌ریزی در ایران با تأکید بر برنامه‌ریزی روستایی، مجموعه‌‌مقاله‌های سمینار جامعه‌شناسی و توسعه، تهران: انتشارات سمت.
  • رمضانی، رمضانعلی (1350)، سازمان محلی و نقش سازندگی انجمن عمران ده در روستاهای ایران، تهران: کانون پژوهش.
  • زاهدی مازندرانی، محمدجواد (1377)، توسعه و نابرابری اجتماعی (رسالة دکتری)، دانشکدة علوم اجتماعی، دانشگاه تهران.
  • سازمان برنامه‌وبودجه (1379)، قانون برنامة سوم توسعه، تهران: سازمان برنامه‌وبودجه.
  • ـــــــــــــــــــ (1378)، مستندات برنامة سوم توسعة اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جمهوری اسلامی ایران (1383- 1379)، ج 2، تهران: سازمان برنامه‌وبودجه.
  • سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور (1384)، گزارش اقتصادی سال 1383 و نظارت بر عملکرد پنج‌سالة برنامة سوم توسعه،تهران: سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور.
  • ـــــــــــــــــــــــــــــــــ (1383)، مبانی نظری و مستندات برنامة چهارم توسعه، تهران: سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی کشور.سریع‌القلم، محمود (1378)، «مبانی عشیره‌ای فرهنگ سیاسی ایران»، اطلاعات سیاسی اقتصادی، شماره‌های 135 و 136: 34- 43.
  • سعیدی، عباس (1377)، مبانی جغرافیای روستایی، تهران: انتشارات سمت.
  • شکوری، علی (1391)، سیاست‌های توسعة کشاورزی در ایران، تهران: انتشارات سمت.
  • شمیم، علی‌اصغر (1370)، ایران در دورة سلطنت قاجار، قرن سیزدهم و نیمة اول قرن چهاردهم قمری، تهران: انتشارات علمی.
  • طالب، مهدی (1373)، «مسائل و موانع جامعه‌شناختی توسعة روستایی در ایران»، نامة علوم اجتماعی، شمارة 7: 91- 108.
  • علوی، مهشید (1392)، «برنامة پنجم از روی رودربایستی نوشته شده است»، ماهنامة توسعة کاربری فناوری اطلاعات و ارتباطات (تکفا)، شهریور 1392.
  • فیوضات، ابراهیم (1375)، دولت در عصر پهلوی، تهران: چاپخش.
  • کاتوزیان، محمدعلی (1372)، اقتصاد سیاسی ایران، ترجمة محمدرضا نفیسی و کامبیز عزیزی، جلد 2، تهران: انتشارات پاپیروس.
  • کلاک، جی. سی. (1365)، عوامل بازدارندة برنامه‌ریزی از پایین برنامه‌ریزی در سطح محلی و توسعة روستایی، ترجمة عباس مخبر، تهران: وزارت برنامه‌وبودجه.
  • مدیرشانه‌چی، محسن (1379)، تمرکزگرایی و توسعه‌نیافتگی در ایران معاصر، تهران: مؤسسه خدمات فرهنگی رسا.
  • محقق، کاظم (1368)، بخش کشاورزی در برنامه‌های عمرانی، تهران: سازمان برنامه‌وبودجه.
  • معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور (1390)، گزارش اقتصادی سال 1388 و نظارت بر عملکرد پنج‌سالة برنامة چهارم توسعه، تهران: معاونت برنامه‌ریزی و نظارت راهبردی رئیس‌جمهور.
  • نیلی، مسعود (1389)، «برنامة پنجم، برنامه‌ای بدون پارادایم»، دغدغة کارشناسان دربارة یک برنامه، نقد پنج اقتصاددان به برنامة پنجم توسعه، http://fararu.com/fa/news/60422 .
    • Ashraf, A. and (1977), The Role of Rural Organization in Rural Development, The Case of Iran, Tehran: Plan and Budget Organization.
    • Azkia, M. (1999), Post-Revolutionary Changing Rural Development and Social Structure, Essay Presented to Center Middle Eastern Studies, Oxford University.
    • ــــــــــــــ (2014), Rural Development in Contemprary Iran, Under Publication.
    • Dube. S. C. (1956), “Cultural Factors in Rural Community Development”, Journal of Asian Studies, No 16: 19-30.
    • Johnson, G. E. (1981), Peasant and Rural Development in the 1970s, in Rural Development National Polities and Experiences, edited by M.P. Misra, UNRCD.
    • Vander, Ploge, Jan, (2000), “Rural Development: From Practice and Policies toward Theory”, Sociological Ruralis, No 4: 391-408.