@article { author = {Razavizadeh, Neda}, title = {Iranian on-foot pilgrims' lived experience in Iraq}, journal = {Quarterly of Social Studies and Research in Iran}, volume = {6}, number = {4}, pages = {595-631}, year = {2017}, publisher = {Institute of Social Studies and Research, University of Tehran}, issn = {2322-5254}, eissn = {2888-6355}, doi = {10.22059/jisr.2018.231746.517}, abstract = {از دیرباز و نیز هم‌زمان با رشد گردشگری در دهه‌های اخیر، زیارت و سفرهای زیارتی داخلی و خارجی در ایران یکی از فعالیت‌های مذهبی بوده که از استقبال شایان توجهی برخوردار شده است. زیارت پیاده‌ی اربعین، یکی از اشکال نوظهور سفر زیارتی است که پیش‌تر با این وسعت مورد توجه و اقبال ایرانیان نبوده است. به همین سبب پژوهش‌های تجربی، به ویژه از منظر جامعه‌شناختی در این زمینه انجام نشده یا هنوز منتشر نشده است. مقاله‌ی حاضر با اتکا به رویکرد کیفی و با تحلیل مصاحبه‌هایی که با ۳۶ زائر پیاده‌ی زن و مرد ایرانی در مسیر نجف به کربلا انجام شده، در صدد برآمده ادراک و تفسیر این زائران را از تجربه‌ی زیسته‌ی خود از این سفر واکاوی کند. پس از تحلیل داده‌های کیفی، سه مضمون اصلی شناسایی شد: (۱) تجربه‌ی تعلیق امر مادی، (۲) رنج مقدس؛ به مثابه‌ی مولد معنا ، (۳) برانگیزانندگی عاطفی مناسک جمعی زیارت. این مقولات اصلی شامل شش مقوله‌ی فرعی بودند، از جمله: تعلیق عقلانیت ابزاری، به تعلیق درآمدن نظم سلسله‌مراتبی قشربندی اجتماعی، ادراک امر قدسی و غیبی، چشمداشت پاداش‌، احساس تعلق هویتی به اجتماع مذهبی با بازسازی تجربه‌ی تاریخی رنج‌آلود، اعلان عملی باور به عقیده‌ی مذهبی با بازسازی تجربه‌ی تاریخی رنج‌آلود. مقوله‌ی فرعی «تعلیق عقلانیت ابزاری » نیز خود شامل دو جزء بود: اختیار وانهاده و بازتفسیر امنیت. در انتها این یافته‌ها مورد بحث قرارگرفته و دلالت‌های عملی مرتبط ارائه شده است.}, keywords = {Pilgrimage,Religious tourism,ritural,on-foot pilgrimage,sociology of pilgrimage}, title_fa = {ادراک و تجربۀ زیستۀ زائران پیادۀ ایرانی در عراق (مورد مطالعه: پیاده‌روی اربعین آذر ۱۳۹۳- عراق)}, abstract_fa = {از دیرباز و هم‌زمان با رشد گردشگری در دهه‌های اخیر، زیارت و سفرهای زیارتی داخلی و خارجی در ایران یکی از فعالیت‌های مذهبی بوده و استقبال زیادی از آن شده است. زیارت پیادة اربعین یکی از اشکال نوظهور سفر زیارتی است که پیش از این ایرانیان توجه زیادی به آن نداشته‌اند؛ به همین دلیل پژوهش‌های تجربی، به‌ویژه از منظر جامعه‌شناختی در این زمینه انجام نشده یا هنوز منتشر نشده است. مقالة حاضر با اتکا به رویکرد کیفی و با تحلیل مصاحبه‌هایی که با ۳۶ زائر پیادة زن و مرد ایرانی در مسیر نجف به کربلا انجام شده، درصدد واکاوی ادراک و تفسیر این زائران از تجربة زیستة خود از این سفر است. پس از تحلیل داده‌های کیفی، سه مضمون اصلی شناسایی شد: تجربة تعلیق امر مادی؛ رنج مقدس؛ به مثابة مولد معنا؛ برانگیزانندگی عاطفی مناسک جمعی زیارت. این مقولات اصلی شامل شش مقولة فرعی بودند، از جمله: تعلیق عقلانیت ابزاری، به‌تعلیق درآمدن نظم سلسله‌مراتبی قشربندی اجتماعی، ادراک امر قدسی و غیبی، چشمداشت پاداش، احساس تعلق هویتی به اجتماع مذهبی با بازسازی تجربة تاریخی رنج‌آلود و اعلان عملی باور به عقیدة مذهبی با بازسازی تجربة تاریخی رنج‌آلود. مقولة فرعی «تعلیق عقلانیت ابزاری» نیز خود شامل دو جزء بود: اختیار وانهاده و بازتفسیر امنیت. در انتها دربارة این یافته‌ها بحث، و دلالت‌های عملی مرتبط ارائه می‌شود.}, keywords_fa = {اربعین,جامعه‌شناسی زیارت,زیارت,زیارت پیاده,گردشگری مذهبی,مناسک}, url = {https://jisr.ut.ac.ir/article_65250.html}, eprint = {https://jisr.ut.ac.ir/article_65250_7fba059c71187c9c3897449e6fab6729.pdf} }